مهیّاے سفر گشتم

   مدتےست کہ قصد داشتم تا سفرے داشتہ باشم؛ سفرے بدور از هرگونہ هیاهو؛ خود باشم و خویشتن خویش؛...

  خواستم تا مهیاے سفر گردم. چشم بروے هر چہ هست و نیست بستم و بدنبال مرکبے براے طول راه گشتم؛...

   مقصد راهم بہ اعماق دل بود؛...

   هر چہ نظر کردم جسم را یاراے این سفر ندیدم. بسراغ مرکب روح آمدم و از او خواستم تا در این سفر همراه من باشد. خواستہ ام را بہ جان پذیرفت و شادیکنان مرا سوار بر مرکب سبکبال خود ساخت؛...

    بیکباره احساس کردم مابین زمین و آسمانم؛...

    بوحشت افتادم؛...

   سریع از او خواستم تا سفر را متوّقف سازد؛...

  خداے من این چہ اتّفاقے بود کہ افتاد؟!...